ส่วนหนึ่งของThe Highlight ฉบับอนาคตของการทำงานบ้านสล็อตแตกง่ายของเราที่มีเรื่องราวทะเยอทะยานที่อธิบายโลกของเรา
Harriet Krzykowski เป็นผู้ช่วยด้านสุขภาพจิตในสถานทัณฑ์ของ South Florida ซึ่งทำเงินได้ 12 เหรียญต่อชั่วโมง เมื่อเธอทราบข่าวการเสียชีวิตของ Darren Rainey เรนนีย์เป็นคนป่วยทางจิตซึ่งถูกจองจำในเรือนจำที่เธอทำงาน และผู้คุมได้ฆ่าเขา
รายละเอียดน่ากลัวเป็นพิเศษ ผู้คุมที่รับผิดชอบได้ขังเรนนีย์ในห้องอาบน้ำและทรมานเขาด้วยน้ำที่ร้อนจัดจนเขาล้มลง อุณหภูมิสูงถึง 180 องศา เมื่อถึงเวลาชันสูตรศพของเรนนีย์ ร่างกายของเขามีแผลไฟไหม้ถึงร้อยละ 90 มีรายงานว่าผิวของเรนนีย์จะหลุดออกมาหากสัมผัส
Krzykowski ต้องการลาออกจากงานเมื่อได้ยินเหตุการณ์ในปี 2012
เธอไม่สามารถจ่ายได้ เธอเป็นหนึ่งในคนงานชาวอเมริกันจำนวนมากที่มีนักข่าว Eyal Press เล่าไว้ในหนังสือDirty Work: Essential Jobs and the Hidden Toll of Inequality in Americaเผยแพร่เมื่อปลายฤดูร้อนที่แล้ว สื่อมวลชนซึ่งมีการรายงานคุณลักษณะปรากฏในหนังสือพิมพ์นิวยอร์กไทม์ส เดอะนิวยอร์กเกอร์ และเดอะการ์เดียน ให้ความกระจ่างเกี่ยวกับชีวิตของผู้อพยพที่ไม่มีเอกสารซึ่งทำงานในพื้นที่ฆ่าของโรงฆ่าสัตว์ปีก ชาวอเมริกันได้รับมอบหมายให้ทำสงครามโดรนในชื่อประเทศของตน และ คนอื่น ๆ เช่น Krzykowski ผู้ซึ่งทำงานหนักในงานที่วรรณะที่มีอำนาจมากที่สุดส่งต่อไปยังผู้ที่มีการศึกษาต่ำและได้รับค่าตอบแทน งานเหล่านั้นมักใช้เพื่อเสริมอำนาจให้กับระบบที่รักษาและเพิ่มความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมและเศรษฐกิจ — และขโมยศักดิ์ศรีของคนงานไปตลอดทาง
A collage of a young man in a suit with a hundred dollar bill looming behind him.
ฉันได้พูดคุยกับสื่อเกี่ยวกับคนที่สังคมอเมริกันเรียกร้อง พวกเขาทำ “งานสกปรก” เพื่อคนอื่น และการสมรู้ร่วมคิดของพวกเราทุกคนในชะตากรรมของพวกเขา ฉันยังต้องการทราบความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับชัยชนะด้านแรงงานล่าสุดที่ได้รับจากพนักงานของ Amazon และ Starbucks และสถานะการทำงานที่ถูกทำลายในสหรัฐอเมริกาเป็นอย่างไร เราเอามารวมกันได้ไหม? เราอยากได้จริงหรือ?
บันทึกการสนทนาของเราที่แก้ไขเล็กน้อยมีดังนี้ เวอร์ชันเสียงที่เจาะลึกยิ่งขึ้นจะออกอากาศในเดือนพฤษภาคมเป็นตอนของพอดคาสต์Vox Conversations
บอกฉันง่ายๆ ว่า “งานสกปรก” คืออะไร?
“งานสกปรก” ในหนังสือของฉันแตกต่างไปจากสำนวนภาษาพูดที่คนส่วนใหญ่รู้จักเล็กน้อย ฉันคิดว่าเมื่อคนส่วนใหญ่ได้ยินวลีนั้น พวกเขานึกถึงงานที่ไม่พึงปรารถนาที่ทำให้ร่างกายสกปรก เช่น การลากขยะออกจากถนน แต่ในที่นี้ “งานสกปรก” หมายถึงสิ่งที่แตกต่างออกไป นั่นคือ กิจกรรมที่ผิดศีลธรรมหรือเป็นปัญหาทางศีลธรรมที่สังคมยอมรับโดยปริยายและพึ่งพาอาศัยกัน แต่โดยทั่วไปแล้วไม่ต้องการได้ยินมากเกินไป
คุณเริ่มต้นหนังสือด้วยคำพูดของเจมส์ บอลด์วิน: “คนไร้อำนาจต้องทำงานสกปรกของตัวเอง ผู้มีอำนาจได้ทำเพื่อพวกเขา” เรากำลังพูดถึงเรื่องนี้อย่างเคร่งครัดในแง่ของสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อผู้มีอำนาจหรือเรากำลังพูดถึงคนที่ไม่ต้องการทำบางสิ่งบางอย่างที่ช่วยให้สังคมดำเนินต่อไป?
แม้ว่าฉันจะไม่คิดว่า [Baldwin] หมายถึง “งานสกปรก” ในขณะที่ฉันกำลังพูดถึงมัน แต่เขากำลังจับภาพบางสิ่งที่ธรรมดามากที่นั่น เมื่อคุณต้องมือสกปรกและมีพลังมาก คุณต้องให้คนอื่นมาทำแทนคุณใช่ไหม? คุณมีความหรูหราที่จะแยกตัวเองออกจากกิจกรรมที่ไม่พึงประสงค์ประเภทนี้
และหากคุณไม่มีอำนาจ คุณมักจะพบว่าตัวเองเป็นผู้ที่ได้รับคำสั่งให้ทำ “งานสกปรก” เมื่อเราคิดถึงระบบเรือนจำของอเมริกา ใครเป็นผู้ดำเนินการระบบนั้น ใครทำงานในระบบนั้น? ฉันไม่ได้หมายถึงแค่ผู้พิทักษ์ ฉันยังหมายถึงผู้ช่วยด้านสุขภาพจิต
หนังสือของฉันหลายเล่มเกิดขึ้นในแผนกสุขภาพจิตของเรือนจำ [และ] โรงฆ่าสัตว์อุตสาหกรรมของอเมริกา ซึ่งเป็นพื้นที่ฆ่าของโรงฆ่าสัตว์เหล่านั้น
คำพูดของบอลด์วินทำให้เรานึกถึง “งานสกปรก” ผ่านปริซึมแห่งอำนาจ การสำรวจโดยตัวฉันเองเกิดขึ้นโดยผ่านปริซึมนั้น
คุณใช้เวลาหลายปีในการค้นคว้าเกี่ยวกับชีวิตและงานของคนเหล่านี้ที่ไม่สามารถลาออกจากงานได้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้รับความอับอายและถูกเห็นเป็นพยานก็ตาม บอกฉันหน่อยว่าคนเหล่านี้เป็นใคร
พวกเขาเป็นใครโดยทั่วไปแล้วเป็นคนที่ใช้สิ่งที่ฉันเรียกว่างานสุดท้าย พวกเขาไม่ใช่ชนชั้นสูงของสังคม พวกเขาไม่มีปริญญาขั้นสูงจากสถานที่อย่างสแตนฟอร์ดและฮาร์วาร์ด พวกเขาจบลงด้วยการทำงานที่มีความเข้มข้นและตั้งอยู่ในพื้นที่ที่ไม่เอื้ออำนวยของประเทศ
ในช่วงที่เรือนจำบูมในประเทศนี้ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เรือนจำจำนวนมากถูกสร้างขึ้นในพื้นที่ชนบทที่หดหู่กว่าของประเทศ ซึ่งเคยเห็นโรงงานและโรงงานของพวกเขาไป และเห็นว่าการสร้างเรือนจำเป็นวิธีสร้างงานเพื่อเศรษฐกิจ . แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือคนที่ทำงานเหล่านั้นได้เปรียบน้อยที่สุด
และไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่สามารถออกจากงานได้ พวกเขามักจะมีทางเลือกที่ไม่ดีต่อหน้าพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกว่าจำเป็นต้องอยู่ต่อไปด้วยเหตุผลใดก็ตาม
คุณกล่าวถึงในบทส่งท้ายว่าความไม่เท่าเทียมกันยังกำหนดภูมิศาสตร์ของ “งานที่สกปรก” และใครเป็นผู้รับผิดชอบ ในแง่ของงานที่คุณกล่าวถึงในหนังสือเล่มนี้ คุณกำลังพูดไม่ใช่แค่เกี่ยวกับคนที่ทำงานในโรงฆ่าสัตว์หรือในเรือนจำ แต่ยังรวมถึงคนที่ทำการโจมตีด้วยโดรนด้วย ความไม่เท่าเทียมกันที่เราประสบในประเทศนี้ส่งผลต่อภูมิศาสตร์อย่างไร จะระบุได้อย่างไรว่า “งานสกปรก” นั้นทำที่ใด?
Dirty Workเปิดตัวด้วยเรื่องราวของชายป่วยทางจิตในฟลอริดาชื่อ Darren Rainey ซึ่งถูกทรมานจนตายอย่างแท้จริง เขาถูกขังอยู่ในห้องอาบน้ำที่มีน้ำร้อนลวกโดยกลุ่มผู้คุมในเรือนจำที่เรียกว่า Dade Correctional Institution มันเป็นอาชญากรรมที่น่ากลัว แน่นอนว่าผู้คุมที่เกี่ยวข้องกับอาชญากรรมนั้นควรได้รับการรับผิดชอบ แต่น่าสังเกตว่า เช่นเดียวกับในเรื่อง Abu Ghraib ไม่มีใครที่มีตำแหน่งสูงกว่ารับผิดชอบการตายของ Darren Rainey
ในความเป็นจริง ผู้คนจำนวนมากที่อยู่ในตำแหน่งระดับสูงในขณะนั้นได้รับการเลื่อนตำแหน่งหรือจบลงด้วยผลประโยชน์ อันที่จริง ผู้ว่าการรัฐฟลอริดาในขณะนั้นคือริก สก็อตต์ และอย่างที่เราทราบ ริก สก็อตต์ ปัจจุบันเป็นวุฒิสมาชิกสหรัฐจากฟลอริดา
วิธีหนึ่งที่ความไม่เท่าเทียมเกิดขึ้นในเรื่องงานสกปรกในประเทศนี้คือ
ในโอกาสที่หายากมากที่ม่านถูกดึงกลับและเราเห็นงานสกปรกนี้เกิดขึ้น โทษตกอยู่ที่คนอันดับต่ำที่สุดที่อยู่ด้านล่าง และสะดวกต่อสังคมมากใช่หรือไม่? มันเหมือนกับว่า “ใช่แล้ว มียามที่น่ากลัวเหล่านี้อยู่ ว้าว. พวกเขาทำสิ่งที่น่ากลัวนี้”
แต่ทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น? มันเกิดขึ้นเพราะฟลอริดา ก็เหมือนกับหลายๆ รัฐ ที่เปลี่ยนเรือนจำให้เป็นสถาบันสุขภาพจิตที่ใหญ่ที่สุดใช่ไหม ฟลอริดาใช้จ่ายน้อยกว่ารัฐอื่นๆ เพียงเล็กน้อย ในช่วงเวลาที่ Rainey เสียชีวิต พวกเขามีระบบเรือนจำที่ใหญ่เป็นอันดับสามของประเทศ แล้วทรัพยากรจะไปไหน? และการจัดโครงสร้างทางสถาบันและโครงสร้างแบบใดที่ได้สร้างเงื่อนไขขึ้นเพื่อที่การละเมิดอย่างที่ฉันอธิบาย ทั้งกับดาร์เรน เรนนีย์ ในฐานะเหยื่อและคนอื่นๆ อีกจำนวนมากในฐานะเหยื่อ การล่วงละเมิดเหล่านี้ไม่น่าแปลกใจเลย การละเมิดเหล่านี้คาดเดาได้ และเป็นคนที่อยู่ด้านล่างสุดที่เราสามารถตำหนิได้ แต่ผู้ที่เป็นส่วนหนึ่งของระบบที่ใหญ่กว่ามากของงานสกปรกที่ฉันคิดว่าเราทุกคนต้องรับผิดชอบในระดับหนึ่ง
ฉันคิดว่าเป็นเรื่องง่ายสำหรับบางคนที่จะเลิกยุ่งโดยพูดว่า “ไม่มีการเปลี่ยนแปลงระบบ” และยังแสดงให้เห็นเฉพาะ “สิ่งดี” ที่ระบบสามารถทำได้เพื่อพวกเขา ดังนั้นเราจึงไม่กังวลในฐานะสังคมเกี่ยวกับคนที่คุณอธิบายว่าเป็นฟันเฟืองเหล่านี้ในระบบปราบปราม และคนที่คุณทราบอาจถือได้ว่าเป็นผู้ช่วยหรือผู้สมรู้ร่วมคิด แต่จริงๆ แล้วเหมือนเป็นเชลยมากกว่า คุณช่วยอธิบายสิ่งที่คุณพยายามจะทำได้ไหม
เพื่อกลับไปดูตัวอย่างในเรือนจำ ฉันได้พูดถึงสถาบันทัณฑสถานเดดและแผนกสุขภาพจิตที่นั่น ฉันดูและสัมภาษณ์ผู้ช่วยด้านสุขภาพจิตที่ทำงานที่นั่น และบางคนอาจพูดได้ว่าพวกเขาสมรู้ร่วมคิดในสิ่งที่เกิดขึ้นกับดาร์เรน เรนนีย์ ทำไม
เพราะพวกเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขารู้ว่าผู้คุมที่ Dade กำลังสนุกสนาน บางคนจงใจทำร้ายนักโทษทางจิตใจในสถานที่นี้และหลบหนีไป คุณมีคำสาบานของฮิปโปเครติกใช่ไหม? คุณมีหน้าที่รายงาน
ในทางกลับกัน ตามที่ฉันพูดในหนังสือ คนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงที่ทำงานซึ่งฉันสัมภาษณ์ การทำงานในแผนกสุขภาพจิตและความมั่นคงของตนเอง ไปทำงานทุกวัน และดำเนินการประชุมกลุ่มและย้ายจากปีกหนึ่งของเรือนจำไปยังอีกปีกหนึ่ง พวกเขาก็เห็นใจเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของสถาบันนี้เพื่อให้รู้สึกว่าทำได้ ทำงานของพวกเขาอย่างปลอดภัยโดยไม่ถูกคุกคาม โดยไม่ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในลานบ้านเหมือนที่หนึ่งในผู้ช่วยด้านสุขภาพจิตคนใดคนหนึ่งเคยเป็น และเธอเกือบถูกทำร้าย
สิ่งที่พวกเขาเรียนรู้อย่างรวดเร็วคือ ผู้ช่วยด้านสุขภาพจิตเหล่านี้ คือ หากคุณท้าทายผู้คุมไม่ว่าด้วยวิธีใด พวกเขาจะตอบโต้ Harriet Krzykowski ตั้งคำถามบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้คุมกำลังทำอะไรอยู่เพราะพวกเขาไม่ปล่อยให้พวกเขาออกไปที่สนามในวันอาทิตย์ คำตอบก็คือเธอถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในสนาม
ฉันถูกหลอกหลอนโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการสนทนาที่มีกับผู้หญิงคนหนึ่งชื่อโลวิต้า ริชาร์ดสัน ซึ่งทำงานที่เดด เรือนจำเดียวกันกับที่ผู้คุมฆ่าเรนนีย์ เมื่อเธอรับงานในวันนั้น เธอเป็นคนในอุดมคติจริงๆ เธอคิดว่าเธอสามารถช่วยเหลือผู้คนที่สังคมมองว่าไม่หน้าซีด ถูกทอดทิ้ง ยืนหยัดเพื่อสิทธิของคนเหล่านี้ เธอเชื่อในสิ่งที่เธอทำจริงๆ และได้งานทำ และไม่นานหลังจากที่เธอเริ่มทำงานที่นั่น เธอเห็นกลุ่มผู้คุ้มกันทุบตีชายที่ถูกจองจำซึ่งถูกมัดไว้กับเก้าอี้ และเธอก็ตกตะลึงและลำบากใจอย่างยิ่งสล็อตแตกง่าย
